zdjęcieinformacjebiografia
lee haein
Lee Chaeyoung
rurki z kremem, pastelowe kolory, makijaż, zabawę włosami (czyimiś bądź gdy ktoś bawi się jej), pluszaki najbardziej te przypominające pokemony, ramen, ostre jedzenie, czerwone szminki
smażonego jedzenia, majonezu, zapachu benzyny, peelingów do twarzy, gdy zapomni czegoś zrobić, kiedy ktoś się narzuca, dużych psów, zbyt dużej ilości mleka w kawie, gorzkiej kawy, kłótni i dokuczania komuś bez powodu
lee haein
innie
01/11/2002, seul korea południowa
koreańskie
liderka prism
tune entertainment
innie
01/11/2002, seul korea południowa
koreańskie
liderka prism
tune entertainment
biografia
Haein była pogodnym dzieckiem, choć urodziła się w dzień, który rozpoczynał jeden z najbardziej ponurych miesięcy w całym roku. Pierwszego listopada, kilka minut po północy, przyszła na świat dziewczynka, która postanowiła powitać go wcześniej, ze względu na wizytę mamy na sąsiedzkiej zabawie halloweenowej. Jakim cudem ta impreza wywołała bóle porodowe i przedwczesne odejście wód jej matki, tego Haein nie wie do tej pory. Chyba nawet jej mama nie była do końca pewna, co spowodowało że wraz z drugą sąsiadką, która również zaczęła rodzić, trafiły jednym autem do szpitala. Podobno to sąsiad je wiózł bo tata dziewczynki był zbyt spanikowany by zasiąść za kółkiem.
Haein była jedynaczką, jedynym dzieciątkiem bezrobotnej pani domu oraz jej męża, który był spawaczem w pobliskiej fabryce. Wychowywała się w jednym z bloków w Seulu, których przecież pełno jest w stolicy i które nie różnią się jakoś bardzo jeden od drugiego. Oprócz niej i chłopaka, który urodził się kilka minut przed północą więc był teoretycznie cały dzień starszy od niej, w bloku mieszkała jeszcze jedna dziewczynka w ich wieku, z którą Haein kolegowała się odkąd tylko zaczęła chodzić. Swojego kumpla oczywiście nie odtrąciła, ich matki przez wspólną podróż na porodówkę stały się nierozłącznymi przyjaciółkami.
W szkole podstawowej Haein stwierdziła, że potrafi śpiewać, a jej koleżanka z podwórka jej zawtórowała. Razem z kilkoma innymi dziewczynkami z klasy stworzyły swój podwórkowy zespół. Zbierały się co weekend u jednej z nich, spisywały na karteczkach teksty piosenek swoich idolek, a potem jedna przez drugą śpiewały to swoim rodzicom, którzy przecież nie mieli innego wyboru jak zaklaskać i powiedzieć, że idzie im cudownie. Mała Lee wierzyła w to, że jak nauczy się dobrze angielskiego to będzie brzmieć niczym Rihanna czy Christina, których piosenki tak chętnie spisywała w swoim notesiku i udawała, że potrafi osiągnąć wysokie rejestry.
Im była starsza, tym mniej chciało jej się bawić w udawanie idolki. Dziewczęta zaczęły bardziej interesować się makijażem, jakimiś zespołami kpopowymi i nie tylko, chłopakami, a nie bawieniem się w naśladowanie Taylor Swift, która nawiasem mówiąc stała się idolką Haein. Jej najlepsza przyjaciółka z podwórka jednak się nie poddawała. Pewnego razu oznajmiła dziewczynce, że wybiera się na przesłuchanie do jednej z wytwórni i prosi, aby udała się tam razem z nią. Choć nastolatka nie sądziła, że będzie to dobry pomysł, zgodziła się aby pójść ze swoją sąsiadką, pewną tego, że dostanie się do HanTune i zostanie prawdziwą idolką z pierwszych stron kolorowych magazynów.
Przeliczyła się, bo została odesłana z kwitkiem, za to do wytwórni dostała się Haein. W jaki sposób? Bardzo prosty. Na przesłuchanie zaproszono również ją, bo skoro już zadała sobie tyle trudu by przyjść razem z koleżanką, to może również spróbować swoich sił. Dziewczyna nie była do końca pewna swoich umiejętności, przecież nigdy nie ćwiczyła na poważnie, a raczej bawiła się z dziećmi w karaoke. Jednak jej wykonanie One Last Time wbiło wszystkich obecnych w fotel, a niespełna piętnastoletnia Haein została wybrana na listę trainees HanTune. Straciła w ten sposób swoją przyjaciółkę, ale zyskała możliwość zabłyśnięcia jako gwiazda estrady.
Nie marzyła o tym nigdy, ale przyjęła do świadomości to, że została wybrana i nie może zawieść. Ćwiczyła wokal, trenowała taniec pod czujnym okiem trenerów, potrafiła zachować się w obecności osób starszych, z uczuciem i troską podchodziła do innych stażystów, których otaczała opieką. W momencie rozłamu pierwotnej wytwórni postanowiła udać się do Tune, by tam kontynuować swoją przygodę w jednym z zapowiadanych żeńskich zespołów. Miała zostać jego liderką, czego początkowo obawiała się, bo nie była przyzwyczajona ani tym bardziej pewna swoich umiejętności przywódczych, ale po zobaczeniu z kim ma być w zespole, odetchnęła z ulgą. Z dziewczynami znała się już jakiś czas, więc mogła podejść do nowego zadania na spokojnie.
Nazwana przez opinię publiczną typowym visualem, zapierającą dech ślicznotką z nienagannymi manierami Haein stara się pilnować wszystkich zasad. Przestrzegać ich, by żadna z dziewczyn nie musiała się martwić o przyszłość zespołu oraz by nie wplątać się w żaden skandal. Jako liderka bierze odpowiedzialność nie tylko za siebie, ale też za cały siedmioosobowy zespół, nad którym sprawuje pieczę. I nawet jeśli czasem chciałaby zostać szarą myszką choć na jeden dzień, tak nigdy nie wymieniłaby swoich dziewczynek na żadne inne życie. Nigdy przenigdy nie chciałaby ich stracić i ma nadzieję, że pozostaną przyjaciółkami na zawsze.
Haein była jedynaczką, jedynym dzieciątkiem bezrobotnej pani domu oraz jej męża, który był spawaczem w pobliskiej fabryce. Wychowywała się w jednym z bloków w Seulu, których przecież pełno jest w stolicy i które nie różnią się jakoś bardzo jeden od drugiego. Oprócz niej i chłopaka, który urodził się kilka minut przed północą więc był teoretycznie cały dzień starszy od niej, w bloku mieszkała jeszcze jedna dziewczynka w ich wieku, z którą Haein kolegowała się odkąd tylko zaczęła chodzić. Swojego kumpla oczywiście nie odtrąciła, ich matki przez wspólną podróż na porodówkę stały się nierozłącznymi przyjaciółkami.
W szkole podstawowej Haein stwierdziła, że potrafi śpiewać, a jej koleżanka z podwórka jej zawtórowała. Razem z kilkoma innymi dziewczynkami z klasy stworzyły swój podwórkowy zespół. Zbierały się co weekend u jednej z nich, spisywały na karteczkach teksty piosenek swoich idolek, a potem jedna przez drugą śpiewały to swoim rodzicom, którzy przecież nie mieli innego wyboru jak zaklaskać i powiedzieć, że idzie im cudownie. Mała Lee wierzyła w to, że jak nauczy się dobrze angielskiego to będzie brzmieć niczym Rihanna czy Christina, których piosenki tak chętnie spisywała w swoim notesiku i udawała, że potrafi osiągnąć wysokie rejestry.
Im była starsza, tym mniej chciało jej się bawić w udawanie idolki. Dziewczęta zaczęły bardziej interesować się makijażem, jakimiś zespołami kpopowymi i nie tylko, chłopakami, a nie bawieniem się w naśladowanie Taylor Swift, która nawiasem mówiąc stała się idolką Haein. Jej najlepsza przyjaciółka z podwórka jednak się nie poddawała. Pewnego razu oznajmiła dziewczynce, że wybiera się na przesłuchanie do jednej z wytwórni i prosi, aby udała się tam razem z nią. Choć nastolatka nie sądziła, że będzie to dobry pomysł, zgodziła się aby pójść ze swoją sąsiadką, pewną tego, że dostanie się do HanTune i zostanie prawdziwą idolką z pierwszych stron kolorowych magazynów.
Przeliczyła się, bo została odesłana z kwitkiem, za to do wytwórni dostała się Haein. W jaki sposób? Bardzo prosty. Na przesłuchanie zaproszono również ją, bo skoro już zadała sobie tyle trudu by przyjść razem z koleżanką, to może również spróbować swoich sił. Dziewczyna nie była do końca pewna swoich umiejętności, przecież nigdy nie ćwiczyła na poważnie, a raczej bawiła się z dziećmi w karaoke. Jednak jej wykonanie One Last Time wbiło wszystkich obecnych w fotel, a niespełna piętnastoletnia Haein została wybrana na listę trainees HanTune. Straciła w ten sposób swoją przyjaciółkę, ale zyskała możliwość zabłyśnięcia jako gwiazda estrady.
Nie marzyła o tym nigdy, ale przyjęła do świadomości to, że została wybrana i nie może zawieść. Ćwiczyła wokal, trenowała taniec pod czujnym okiem trenerów, potrafiła zachować się w obecności osób starszych, z uczuciem i troską podchodziła do innych stażystów, których otaczała opieką. W momencie rozłamu pierwotnej wytwórni postanowiła udać się do Tune, by tam kontynuować swoją przygodę w jednym z zapowiadanych żeńskich zespołów. Miała zostać jego liderką, czego początkowo obawiała się, bo nie była przyzwyczajona ani tym bardziej pewna swoich umiejętności przywódczych, ale po zobaczeniu z kim ma być w zespole, odetchnęła z ulgą. Z dziewczynami znała się już jakiś czas, więc mogła podejść do nowego zadania na spokojnie.
Nazwana przez opinię publiczną typowym visualem, zapierającą dech ślicznotką z nienagannymi manierami Haein stara się pilnować wszystkich zasad. Przestrzegać ich, by żadna z dziewczyn nie musiała się martwić o przyszłość zespołu oraz by nie wplątać się w żaden skandal. Jako liderka bierze odpowiedzialność nie tylko za siebie, ale też za cały siedmioosobowy zespół, nad którym sprawuje pieczę. I nawet jeśli czasem chciałaby zostać szarą myszką choć na jeden dzień, tak nigdy nie wymieniłaby swoich dziewczynek na żadne inne życie. Nigdy przenigdy nie chciałaby ich stracić i ma nadzieję, że pozostaną przyjaciółkami na zawsze.
