zdjęcieinformacjebiografia
seong yoojun
lee felix
gry planszowe ϟ herbata ϟ pociągi ϟ ciepły prysznic ϟ zapach lasu ϟ pocztówki ϟ puzzle ϟ manga ϟ web comic ϟ rośliny doniczkowe ϟ kanapki ϟ gotowanie
burze ϟ deszcz ϟ surowa papryka ϟ loty samolotem ϟ fajerwerki ϟ pająki ϟ kawa ϟ produkty mleczne ϟ piasek ϟ zupa wodorostowa ϟ zdjęcia ϟ wysokości
Seong Yoojun
June
19.11.2001, Chuncheon
koreańskie
solista
FUN
June
19.11.2001, Chuncheon
koreańskie
solista
FUN
biografia
Od zawsze bał się burzy. Zaczęło się jeszcze w dzieciństwie. Nagły błysk, głośny grzmot. Dłonie odruchowo wędrujące do uszu. Zaciśnięte nerwowo oczy. Przygryzał policzki od środka aż zostały blizny. Z czasem dostał od rodziców. Nauczył się radzić z irracjonalnym lękiem. Nadal się bał, ale nie było tego widać.
Pierwszy raz dotknął gitary w wieku dwunastu lat. Wcześniej nie interesowały go instrumenty i muzyka. Chciał być piłkarzem, zdobyć złoto dla Korei w rozgrywkach. Marzenia zmieniły się tak, jak pory roku — powoli. Pod koniec roku szkolnego zamiast na treningi na boisku, zaczął uczęszczać na zajęcia muzyczne. Pierwsze zainteresowanie przemieniło się w miłość do grobowej deski.
W drugiej klasie gimnazjum napisał pierwszą piosenkę dla dziewczyny, która mu się podobała. Do dzisiaj pali się ze wstydu na wspomnienie złych rymów, kiepskiej rytmiki. Od tego czasu zdecydowanie dorósł. Dostał kosza. Nie powstrzymało go to. Nadal tworzył. Ktoś w końcu odwzajemni jego uczucie i będzie kiwał głową w takt przygrywanej przez niego melodii.
Kiedy przeszedł eliminacje w krajowym muzycznym show wzorowanym na jednym z amerykańskich programów, popłakał się ze szczęścia. Radość nie trwała długo. Odpadł w pierwszej turze. Brakowało mu werwy. Nie był wystarczająco sceniczny. Puścili go ze względu na wyjątkową urodę. To nadal nie zabiło jego marzeń.
Pierwszy publiczny występ jako June okazał się katastrofą. Drugi nie przyciągnął wielu gapiów. Trzeci został odwołany z powodu złych warunków atmosferycznych. Czwarty przyczepił mu łatkę „koreańskiego Eda Sheerana”, kiedy ktoś udostępnił jego kawałek. Piąty sprawił, że liczba obserwujących lekko skoczyła. Na szóstym złapał tremę, pomylił się kilka razy, ale wywołał uśmiech na twarzach. Siódmy zadedykował osobie bliskiej jemu sercu. Ósmy przyszedł szybciej niż myślał. Przed dziewiątym ktoś zrobił mu zdjęcia z tajemniczą dziewczyną. Dziesiąty… dziesiąty jest już niewyraźnym wspomnieniem. Nie powinien zapatrywać się w przeszłość.
W Seulu grzmi dużo częściej niż w rodzinnym Chuncheon. Daje sobie radę, choć czasami w nerwach mylą mu się palce.
Do FUN dołączył 2 lata temu, prawie od razu dostają szansę na występy. W większości przypadków jest samowystarczalny - melodię oraz słowa do piosenek pisze samodzielnie. Korzysta z pomocy osób bardziej doświadczonych. Jest małym eksperymentem marketingowym, bo wytwórnia nie pcha dużych pieniędzy w jego promocję.
Pierwszy raz dotknął gitary w wieku dwunastu lat. Wcześniej nie interesowały go instrumenty i muzyka. Chciał być piłkarzem, zdobyć złoto dla Korei w rozgrywkach. Marzenia zmieniły się tak, jak pory roku — powoli. Pod koniec roku szkolnego zamiast na treningi na boisku, zaczął uczęszczać na zajęcia muzyczne. Pierwsze zainteresowanie przemieniło się w miłość do grobowej deski.
W drugiej klasie gimnazjum napisał pierwszą piosenkę dla dziewczyny, która mu się podobała. Do dzisiaj pali się ze wstydu na wspomnienie złych rymów, kiepskiej rytmiki. Od tego czasu zdecydowanie dorósł. Dostał kosza. Nie powstrzymało go to. Nadal tworzył. Ktoś w końcu odwzajemni jego uczucie i będzie kiwał głową w takt przygrywanej przez niego melodii.
Kiedy przeszedł eliminacje w krajowym muzycznym show wzorowanym na jednym z amerykańskich programów, popłakał się ze szczęścia. Radość nie trwała długo. Odpadł w pierwszej turze. Brakowało mu werwy. Nie był wystarczająco sceniczny. Puścili go ze względu na wyjątkową urodę. To nadal nie zabiło jego marzeń.
Pierwszy publiczny występ jako June okazał się katastrofą. Drugi nie przyciągnął wielu gapiów. Trzeci został odwołany z powodu złych warunków atmosferycznych. Czwarty przyczepił mu łatkę „koreańskiego Eda Sheerana”, kiedy ktoś udostępnił jego kawałek. Piąty sprawił, że liczba obserwujących lekko skoczyła. Na szóstym złapał tremę, pomylił się kilka razy, ale wywołał uśmiech na twarzach. Siódmy zadedykował osobie bliskiej jemu sercu. Ósmy przyszedł szybciej niż myślał. Przed dziewiątym ktoś zrobił mu zdjęcia z tajemniczą dziewczyną. Dziesiąty… dziesiąty jest już niewyraźnym wspomnieniem. Nie powinien zapatrywać się w przeszłość.
W Seulu grzmi dużo częściej niż w rodzinnym Chuncheon. Daje sobie radę, choć czasami w nerwach mylą mu się palce.
Do FUN dołączył 2 lata temu, prawie od razu dostają szansę na występy. W większości przypadków jest samowystarczalny - melodię oraz słowa do piosenek pisze samodzielnie. Korzysta z pomocy osób bardziej doświadczonych. Jest małym eksperymentem marketingowym, bo wytwórnia nie pcha dużych pieniędzy w jego promocję.
