zdjęcieinformacjebiografia
Choi Eunsoo
Kim Yoohyeon
sztukę współczesną • burzę • niezależne zespoły muzyczne • rock • filmy Wong Kar-Waia • właściwie to wszystkie rodzaje filmów, włacznie z dokumentalnymi i przyrodniczymi (co nie znaczy, że lubi każdy film, po prostu nie ogranicza się pod względem gatunków) • festiwale filmowe • nagrywać • tworzyć (na wszelkie sposoby, od rysowania przez filmy, po ceramikę) • docenianie jej za jej osiągnięcia i twórczość • wszystkie zwierzęta, włącznie z owadami, gadami i płazami • gry komputerowe, planszowe i karciane • literaturę, która daje do myślenia •swojego chomika — Doongie • długie, głębokie rozmowy • dyskutować • podważać autorytety i normy • zadawać trudne pytania • malarstwo Rothko • ttaekbokki • słone przekąski • języki obce • podróże
zamkniętych ludzi • tracić kontrolę • akademizmu • konformizmu • ograniczeń, szczególnie w sztuce i ekspresji twórczej • homofobii • poczucia, że nie jest brana na poważnie • seksizmu • umniejszania jej osiągnięciom• plotek • trywialnych rozmów, small talk sprawia jej przyjemność tylko z najbliższymi jej ludźmi • nieszczerości • braku komunikacji • samochodów • skrajnie nietrzeźwych ludzi • używek (zdarza jej się wypić piwo, albo soju, ale jest sceptycznie nastawiona do czegokolwiek co wpływa na trzeźwość umysłu)
Choi Eunsoo
-
26.11.2004, Seul
koreańskie
studentka — produkcja filmowa | kasjerka
Uniwersytet w Seulu | sklep z płytami Buruttrak
-
26.11.2004, Seul
koreańskie
studentka — produkcja filmowa | kasjerka
Uniwersytet w Seulu | sklep z płytami Buruttrak
biografia
Dzieciństwo powinno być ciepłym wspomnieniem przypominającym ci o tym, kim jesteś i skąd pochodzisz. Co jednak jeśli wciąż zastanawiasz się, czy kiedyś będziesz w stanie się od niego uwolnić? Zasnąć, nie myśląc, jak absurdalnie przytłaczająca jest otaczająca cię cisza, po tylu latach wsłuchiwania się w krzyki i płacz dobiegające zza ściany. Nie miewać nocy, w których przewracasz się na różne strony, po to, żeby obudzić się z ogarniającą cię myślą, że chciałabyś móc pójść do pokoju siostry i zapytać, czy możesz tam zostać, bo samotność nadal czasem odbiera ci dech.
Była młoda, kiedy ojciec wyszedł z ich domu po raz ostatni, ale do teraz pamięta ten moment z najdokładniejszymi szczegółami. Jak wyszła z pokoju w środku nocy, słysząc szmery dobiegające zza drzwi. Jak spotkała wzrok swojego ojca, nieobecny, przyćmiony najpewniej przez alkohol. Jak widząc jej niewielką postać stojącą w drzwiach, przez chwilę się zawahał i wyjął odpalonego już papierosa z ust, po to tylko, by szybko odwrócić wzrok i opuścić dom bez śladu. Jak absurdalny był fakt, że przez wiele lat nie mogła pozbyć się poczucia, że mogła go zatrzymać. Że miała moc, żeby coś zmienić. Żeby go zmienić. Była zbyt bystra jak na swój wiek. Nie umykało jej, jak jej siostra pomaga ich matce ani że brat robi wszystko, żeby coś osiągnąć i móc być wsparciem dla rodziny. Nic dziwnego, więc, jak obezwładniająca była dla niej ta bezsilność. Zbyt młoda, żeby pracować, czy żeby być informowana wprost o rodzinnych problemach. Ochrona, którą była objęta jako najmłodsze z dzieci, bywała momentami wręcz dusząca.
Szkoła też była wyzwaniem. Zdecydowanie nie ze względu na materiał, czy egzaminy. Zawsze przejawiała nieco większą inteligencję, niż odpowiednia na jej wiek (co było w równej mierzę przekleństwem, gdy dotyczyło świadomości tego, co dzieje się w jej rodzinie). Problemem były oczekiwania. Ze strony rówieśników — by zachowywać się w dany sposób, potakiwać odpowiednim ludziom i akceptować wszystko, co grupa uznawała za słuszne. Kiedy nie jest się w stanie za tym wszystkim nadążyć, a twoje usta zawsze wypowiadają słowa, w które wierzysz, pozostaje ci znaleźć swój własny sposób na to jak przebrnąć przez to życie.
Dlatego też, od kiedy pamięta, tworzyła jak tylko mogła. Nie miało znaczenia, czy były to najtańsze kredki, długopis, który akurat miała pod ręką, czy znaleziona na podwórku kreda. To była jedyna sfera, w której czuła się naprawdę wolna. Nikt nie mógł jej powiedzieć, co jest słuszne, a co nie. Gdy tylko odłożyła jakiekolwiek pieniądze, wydawała je na inne materiały i narzędzia. Największym osiągnięciem była dla niej pierwsza kamera, która pomogła jej przedstawić świat swoimi oczami.
Gdy tylko mogła, złożyła papiery na studia, z myślą, że musi udowodnić wszystkim, że to, co robi ma wartość, że może w ten sposób zapewnić sobie przyszłość, że to nie jest tylko ciągle przedłużająca się dziecinna zabawa.
Ciekawostki :
• Ma chomika syryjskiego o imieniu Doongie — jest najbardziej odpowiednie zwierzę do jej trybu życia (brak czasu rekompensuje kupowaniem coraz to nowszych zabawek).
• Pierwszy film nagrała w liceum i udało jej się nawet zająć trzecie miejsce w konkursie.
• Ma kanał na youtubie, na którym udostępnia swoje filmy, działalność artystyczną i proces tworzenia (pomaga to w zdobywaniu funduszy, poprzez współpracę i patronite).
• Gra w Pokemon TCG, jej ulubiony pokemon to Arcanine.
• Gra w wiele gier, wszystkich swoich najlepszych przyjaciół w czasie szkoły, znała przez internet
• Podejrzewano u niej spektrum neuroróżnorodności, ale nigdy ni zrobiła nic w kierunku oficjalnej diagnozy.
• Ma zespół lęku uogólnionego i parę traum, zaczęła chodzić na terapię w roku poprzednim.
• Jest bardzo nieskoordynowana, rzadko zdarza się dzień, w którym się o coś nie potknie, albo czegoś nie zbije.
Była młoda, kiedy ojciec wyszedł z ich domu po raz ostatni, ale do teraz pamięta ten moment z najdokładniejszymi szczegółami. Jak wyszła z pokoju w środku nocy, słysząc szmery dobiegające zza drzwi. Jak spotkała wzrok swojego ojca, nieobecny, przyćmiony najpewniej przez alkohol. Jak widząc jej niewielką postać stojącą w drzwiach, przez chwilę się zawahał i wyjął odpalonego już papierosa z ust, po to tylko, by szybko odwrócić wzrok i opuścić dom bez śladu. Jak absurdalny był fakt, że przez wiele lat nie mogła pozbyć się poczucia, że mogła go zatrzymać. Że miała moc, żeby coś zmienić. Żeby go zmienić. Była zbyt bystra jak na swój wiek. Nie umykało jej, jak jej siostra pomaga ich matce ani że brat robi wszystko, żeby coś osiągnąć i móc być wsparciem dla rodziny. Nic dziwnego, więc, jak obezwładniająca była dla niej ta bezsilność. Zbyt młoda, żeby pracować, czy żeby być informowana wprost o rodzinnych problemach. Ochrona, którą była objęta jako najmłodsze z dzieci, bywała momentami wręcz dusząca.
Szkoła też była wyzwaniem. Zdecydowanie nie ze względu na materiał, czy egzaminy. Zawsze przejawiała nieco większą inteligencję, niż odpowiednia na jej wiek (co było w równej mierzę przekleństwem, gdy dotyczyło świadomości tego, co dzieje się w jej rodzinie). Problemem były oczekiwania. Ze strony rówieśników — by zachowywać się w dany sposób, potakiwać odpowiednim ludziom i akceptować wszystko, co grupa uznawała za słuszne. Kiedy nie jest się w stanie za tym wszystkim nadążyć, a twoje usta zawsze wypowiadają słowa, w które wierzysz, pozostaje ci znaleźć swój własny sposób na to jak przebrnąć przez to życie.
Dlatego też, od kiedy pamięta, tworzyła jak tylko mogła. Nie miało znaczenia, czy były to najtańsze kredki, długopis, który akurat miała pod ręką, czy znaleziona na podwórku kreda. To była jedyna sfera, w której czuła się naprawdę wolna. Nikt nie mógł jej powiedzieć, co jest słuszne, a co nie. Gdy tylko odłożyła jakiekolwiek pieniądze, wydawała je na inne materiały i narzędzia. Największym osiągnięciem była dla niej pierwsza kamera, która pomogła jej przedstawić świat swoimi oczami.
Gdy tylko mogła, złożyła papiery na studia, z myślą, że musi udowodnić wszystkim, że to, co robi ma wartość, że może w ten sposób zapewnić sobie przyszłość, że to nie jest tylko ciągle przedłużająca się dziecinna zabawa.
Ciekawostki :
• Ma chomika syryjskiego o imieniu Doongie — jest najbardziej odpowiednie zwierzę do jej trybu życia (brak czasu rekompensuje kupowaniem coraz to nowszych zabawek).
• Pierwszy film nagrała w liceum i udało jej się nawet zająć trzecie miejsce w konkursie.
• Ma kanał na youtubie, na którym udostępnia swoje filmy, działalność artystyczną i proces tworzenia (pomaga to w zdobywaniu funduszy, poprzez współpracę i patronite).
• Gra w Pokemon TCG, jej ulubiony pokemon to Arcanine.
• Gra w wiele gier, wszystkich swoich najlepszych przyjaciół w czasie szkoły, znała przez internet
• Podejrzewano u niej spektrum neuroróżnorodności, ale nigdy ni zrobiła nic w kierunku oficjalnej diagnozy.
• Ma zespół lęku uogólnionego i parę traum, zaczęła chodzić na terapię w roku poprzednim.
• Jest bardzo nieskoordynowana, rzadko zdarza się dzień, w którym się o coś nie potknie, albo czegoś nie zbije.
