zdjęcieinformacjebiografia
Sohn Jayce
Kim Mingyu
być w centrum uwagi, mieć fanów, być sławnym, być na scenie, rozpętywać gównoburze w internecie z anonimowych kont, taniec i śpiew - w kierunku hip-hop i czasem pop, gry wideo, baseball, motocykle, imprezy, wszelkiego rodzaju używki, nocne życie, być adorowanym, niezobowiązujący flirt, ostre jedzenie, wydawać pieniądze, podróże;
nakazów, zakazów, mimoz, ludzi niekonkretnych i niezdecydowanych, niepoprawnych marzycieli, przemądrzalców, prób umoralniania, korków, rom-comów, k-popu, fałszywej grzeczności, braku zasięgu, kontroli, niesłowności, obłudy, orzechów, kotów, warzyw;
Sohn Jayce
Jay
23 marca 2001 r., Detroit
Amerykanin
bezrobotny
—
Jay
23 marca 2001 r., Detroit
Amerykanin
bezrobotny
—
biografia
▰ Urodził się i do piątego roku życia wychowywał w Detroit. Do momentu, w którym jego samotna matka nie podjęła egoistycznej decyzji, że to jeszcze nie jest jej czas na oddawanie się w całości rodzicielstwu i dlatego też wysłała go do swojego brata, mieszkającego... w nigdziowie pod Seulem. Tak oto chłopak z wielkiego miasta trafił do... nikąd.
▰ Nie sprawiał większych problemów, ale też nie przykładał się do nauki, na pewno nie był typem kujona lub kogoś, kto z łatwością, bez problemów, przyswajał wiedzę. Zdolny, ale leniwy? Tak to chyba mówią wszyscy rodzice o swoich dzieciach, a także nauczyciele by zmotywować uczniów do pracy. Na niego to nie działało. Bardzo mało uwagi poświęcał bowiem kwestiom, które go średnio interesowały. A to, co związane było z edukacją, a miało go interesować, po prostu nie istniało. Z klasy do klasy dosłownie prześlizgiwał się, całą swoją energię poświęcając innym hobby i znajomościom. Pasji nie można mu było odmówić w kwestii muzyki i komponowania własnego rapu. Jak na ten wiek: bardzo cringe'owego.
▰ Można było się śmiać z niego z przeszłości, ale jego talent został zauważony na jednym z przesłuchań do jednej z wytwórni. Poza obiecującą smykałką do rapu, wyróżnił się też pewnością siebie (sprzedał to!) i visualami. Dlatego już w wieku szesnastu lat mógł mówić o sobie trainee. Bo gdy tylko padła propozycja, aby dołączyć w szeregi młodych talentów szykujących się do debiutu, to na nic się nie obejrzał i z niej skorzystał. Potrafił wszystko rzucić z dnia na dzień, by dosłownie wsiąknąć na dwa lata i wrócić, debiutując z jedną z grup k-popowych na pozycji main-rappera i face of the group. I kto był teraz cringowym raperem, huh?
▰ W wieku lat dziewiętnastu, konkretniej na swoje urodziny, wydał swój pierwszy solowy utwór w języku angielskim, który bardzo szybko stał się viralem. Korzystając z uwagi, którą na siebie przykuł, wypuścił w pewnych odstępach dwa kolejne utwory, a te jedynie podbiły jego "notowania". Ku swojemu zaskoczeniu dostał zaproszenie, aby wystąpić, jako świeży i obecujący debiutant-solista na scenie podczas festiwalu Coachella Valley Music and Arts Festival. Sam debiut na amerykańskiej scenie przyjął się bardzo dobrze i wkrótce zyskał całkiem pokaźny, zagraniczny fanbase. To był moment, w którym zaczął kwestionować swoją dalszą karierę w koreańskim zespole, bo liczby mówiły same za siebie: o wiele lepiej wychodził jako solista. W maju tego samego podjął decyzję o przejściu na hiatus. O zawieszeniu kariery w dalekowschodnich szeregach celem przeniesienia się do Ameryki, gdzie chciał dalej rozwijać karierę. To był dobry moment, by to zrobić, bo mógł wykorzystać fakt, że zrobiło się o nim głośno. Stąd postanowił zostawić wszystko to, czego dorobił się w Korei, włącznie z przyjaciółmi i kolegami z zespołu, na których, choć początkowo bardzo się oglądał, teraz zaczął mieć coraz bardziej... jak to się mówi? Wywalone.
▰ Jako amerykański celebryta robił wokół siebie mnóstwo szumu, w bardzo kontrowersyjny sposób. Prywatnie zderzył się z zupełnie innymi realiami, niż zapewniało życie osoby znanej w Korei, niż oferowało życie idola k-popu. Żywymi imprezami, alkoholem lejącym się litrami, nagością i bezpośrednią dostępnością wszelkich używek. Wrzucenie w ten świat tak szybko kogoś, kto nie był na to przygotowany było początkiem do jego upadku. Upadku, którego nic nie zapowiadało, bo jego kariera, od przenosin do Stanów Zjednoczonych, zaliczyła ogromny wzrost. Grono jego fanów zwiększało się z dnia na dzień, robiło się o nim coraz głośniej, chwytał się coraz mocniejszych kolaboracji. Coraz więcej znajomości, coraz więcej imprez, coraz więcej bodźców. Zaczął żyć w pełni jak jeden z tych amerykańskich celebrytów, tak jak i oni zaczynając popełniać coraz to głupsze błędy.
▰ Coraz to głupsze błędy, coraz to większe przewinienia, coraz to bardziej wchodząc w zatarg z prawem, acz - przecież dopóki nie zostanie przyłapany, to nic mu miało się nie być? A pieniądze zgadzały się tym bardziej. Aż w końcu, jakimś cudem, zorientował się, w jak głębokim bagnie stoi i zwyczajnie chciał się z niego wycofać. Przerwać współpracę, ściśle związaną z jedną z organizacji przestępczej, po prostu się od nich odciąć, ale to nie miało być takie proste. To nigdy nie było proste. Mieli na niego haka i nie było mowy o zwyczajnym odwrocie. Mógł dalej robić to, co robił, dalej być sławny i mieć dosłownie wszystko i pławić się w luksusie, ale każdego dnia ryzykować bawiąc się już nie tyle co w branie używek a ich pośredni przemyt do Korei, albo... Stracić wszystko. Dano mu wybór, oczywiście, że tak. Tylko nie tak prosto, a zmiatając go z planszy. I kiedy, w akcie desperacji, zamierzał zgodzić się na dalszą współpracę, usłyszał, że to oni już nie chcą z nim współpracować i oni każą mu zniknąć. Pod groźbą opublikowania obciążających go mocno dowodów i przekazania ich bezpośrednio prokuraturze, przerzucając przy okazji całą odpowiedzialność, nie tylko pośrednią, na niego.
▰ Nie sprawiał większych problemów, ale też nie przykładał się do nauki, na pewno nie był typem kujona lub kogoś, kto z łatwością, bez problemów, przyswajał wiedzę. Zdolny, ale leniwy? Tak to chyba mówią wszyscy rodzice o swoich dzieciach, a także nauczyciele by zmotywować uczniów do pracy. Na niego to nie działało. Bardzo mało uwagi poświęcał bowiem kwestiom, które go średnio interesowały. A to, co związane było z edukacją, a miało go interesować, po prostu nie istniało. Z klasy do klasy dosłownie prześlizgiwał się, całą swoją energię poświęcając innym hobby i znajomościom. Pasji nie można mu było odmówić w kwestii muzyki i komponowania własnego rapu. Jak na ten wiek: bardzo cringe'owego.
▰ Można było się śmiać z niego z przeszłości, ale jego talent został zauważony na jednym z przesłuchań do jednej z wytwórni. Poza obiecującą smykałką do rapu, wyróżnił się też pewnością siebie (sprzedał to!) i visualami. Dlatego już w wieku szesnastu lat mógł mówić o sobie trainee. Bo gdy tylko padła propozycja, aby dołączyć w szeregi młodych talentów szykujących się do debiutu, to na nic się nie obejrzał i z niej skorzystał. Potrafił wszystko rzucić z dnia na dzień, by dosłownie wsiąknąć na dwa lata i wrócić, debiutując z jedną z grup k-popowych na pozycji main-rappera i face of the group. I kto był teraz cringowym raperem, huh?
▰ W wieku lat dziewiętnastu, konkretniej na swoje urodziny, wydał swój pierwszy solowy utwór w języku angielskim, który bardzo szybko stał się viralem. Korzystając z uwagi, którą na siebie przykuł, wypuścił w pewnych odstępach dwa kolejne utwory, a te jedynie podbiły jego "notowania". Ku swojemu zaskoczeniu dostał zaproszenie, aby wystąpić, jako świeży i obecujący debiutant-solista na scenie podczas festiwalu Coachella Valley Music and Arts Festival. Sam debiut na amerykańskiej scenie przyjął się bardzo dobrze i wkrótce zyskał całkiem pokaźny, zagraniczny fanbase. To był moment, w którym zaczął kwestionować swoją dalszą karierę w koreańskim zespole, bo liczby mówiły same za siebie: o wiele lepiej wychodził jako solista. W maju tego samego podjął decyzję o przejściu na hiatus. O zawieszeniu kariery w dalekowschodnich szeregach celem przeniesienia się do Ameryki, gdzie chciał dalej rozwijać karierę. To był dobry moment, by to zrobić, bo mógł wykorzystać fakt, że zrobiło się o nim głośno. Stąd postanowił zostawić wszystko to, czego dorobił się w Korei, włącznie z przyjaciółmi i kolegami z zespołu, na których, choć początkowo bardzo się oglądał, teraz zaczął mieć coraz bardziej... jak to się mówi? Wywalone.
▰ Jako amerykański celebryta robił wokół siebie mnóstwo szumu, w bardzo kontrowersyjny sposób. Prywatnie zderzył się z zupełnie innymi realiami, niż zapewniało życie osoby znanej w Korei, niż oferowało życie idola k-popu. Żywymi imprezami, alkoholem lejącym się litrami, nagością i bezpośrednią dostępnością wszelkich używek. Wrzucenie w ten świat tak szybko kogoś, kto nie był na to przygotowany było początkiem do jego upadku. Upadku, którego nic nie zapowiadało, bo jego kariera, od przenosin do Stanów Zjednoczonych, zaliczyła ogromny wzrost. Grono jego fanów zwiększało się z dnia na dzień, robiło się o nim coraz głośniej, chwytał się coraz mocniejszych kolaboracji. Coraz więcej znajomości, coraz więcej imprez, coraz więcej bodźców. Zaczął żyć w pełni jak jeden z tych amerykańskich celebrytów, tak jak i oni zaczynając popełniać coraz to głupsze błędy.
▰ Coraz to głupsze błędy, coraz to większe przewinienia, coraz to bardziej wchodząc w zatarg z prawem, acz - przecież dopóki nie zostanie przyłapany, to nic mu miało się nie być? A pieniądze zgadzały się tym bardziej. Aż w końcu, jakimś cudem, zorientował się, w jak głębokim bagnie stoi i zwyczajnie chciał się z niego wycofać. Przerwać współpracę, ściśle związaną z jedną z organizacji przestępczej, po prostu się od nich odciąć, ale to nie miało być takie proste. To nigdy nie było proste. Mieli na niego haka i nie było mowy o zwyczajnym odwrocie. Mógł dalej robić to, co robił, dalej być sławny i mieć dosłownie wszystko i pławić się w luksusie, ale każdego dnia ryzykować bawiąc się już nie tyle co w branie używek a ich pośredni przemyt do Korei, albo... Stracić wszystko. Dano mu wybór, oczywiście, że tak. Tylko nie tak prosto, a zmiatając go z planszy. I kiedy, w akcie desperacji, zamierzał zgodzić się na dalszą współpracę, usłyszał, że to oni już nie chcą z nim współpracować i oni każą mu zniknąć. Pod groźbą opublikowania obciążających go mocno dowodów i przekazania ich bezpośrednio prokuraturze, przerzucając przy okazji całą odpowiedzialność, nie tylko pośrednią, na niego.
