zdjęcieinformacjebiografia
lim nahyun
choi beomgyu
adrenalinę ✘ wszystko o smaku cytryny poza samą cytryną ✘ piercingi ✘ tatuaże (których sam jeszcze nie ma, ale nieustannie od paru lat powtarza, że już niedługo) ✘ spacery nocą ✘ automaty do gier ✘ watę cukrową ✘ rollercoastery ✘ wyruszanie ku przygodzie (najczęściej po pijaku, za każdym razem ku zgrozie znajomych) ✘ środki psychoaktywne ✘ hyperpop ✘ stwarzanie problemów sobie i wszystkim dookoła ✘ rekreacyjne kłótnie o wszystko i o nic ✘ owczarki australijskie ✘ smutne filmy ✘ ignorowanie istnienia czegoś takiego jak przestrzeń osobista ✘ mrożoną pizzę ✘ kawę tak słodką, że zęby bolą ✘ głośną muzykę ✘ siatkówkę ✘ Happy Tree Friends
smaku alkoholu (działanie to inna sprawa) ✘ rzek, strumieni ✘ głębokiej wody ✘ wczesnych pobudek ✘ gier karcianych ✘ planowania ✘ igieł ✘ otwartych zakończeń ✘ fryzjera, włosy obcinają mu znajomi albo (z różnymi tego skutkami) on sam ✘ przemęczania się, raczej preferuje dawanie od siebie absolutnego minimum ✘ przegrywania ✘ pikantnego jedzenia, ale jest uparty jak wół i udaje, że wypalające mu przełyk potrawy wcale mu nie przeszkadzają ✘ upałów ✘ robienia czegokolwiek w kuchni, ma dwie lewe ręce jeśli o to chodzi ✘ narzucania mu czegokolwiek ✘ poważnych rozmów, wszystko obraca w żart
Lim Nahyun
Yun
01/06/02, Korea Południowa
koreańskie
streamer wrzód na dupie
internet?
Yun
01/06/02, Korea Południowa
koreańskie
streamer
internet?
biografia
Jak wiadomo, z reguły pierwszy naleśnik wrzucony na patelnię wychodzi najbardziej niedorobiony ze wszystkich – Nahyun bez wątpienia wpasował się w ten przyjęty wzór, bo tak mu się spieszyło na wolność, że kompletnie zapomniał o zabraniu ze sobą umiejętności krytycznego myślenia i instynktu samozachowawczego.
W odróżnieniu od rodzeństwa miał wyraźną tendencję do przeskakiwania etapu myślenia i przechodzenia od razu do działania, a konsekwencje takich działań zdawały się go niespecjalnie zrażać do popełniania tych samych błędów raz, drugi, trzeci… Jego ciekawość świata zawsze biła na głowę zamartwianie się tym co będzie, a z wiekiem adrenalina płynąca z łamania zasad i potencjalnego robienia sobie samemu pod górkę tylko bardziej zachęcała go do podążania za każdym impulsem, jaki tylko zawitał mu w głowie.
Impulsy te niosły za sobą różne zakończenia, niektóre zabawne, niektóre wzbudzające złość osób trzecich, inne jego własną frustrację – był tylko jeden przypadek, kiedy wystraszył nie tylko rodziców, ale też siebie, kiedy podczas jednego z regularnych wówczas wycieczek z kolegami nad rzekę popełnił głupi błąd. Nie pierwszy, zdecydowanie nie ostatni, pozornie nie różniący się niczym od miliona innych nieprzemyślanych decyzji z jego strony, ale tym razem owocujący serią zdarzeń, która nawet Nahyuna zdecydowanie przytłoczyła. Kto by pomyślał, że stara, przywiązana do drzewa lina może nie być zbyt dobrym transportem na drugi brzeg? Tamtego dnia z trojaczków prawie zostały tylko bliźniaki, a jego ciągnąca się na każdym kroku panika trwała ładne parę tygodni zanim… Co tu dużo mówić, doszedł do siebie i ruszył dalej. Z całego zdarzenia wyciągnął jedynie lęk przed wodą i nieco większą frustrację zachowaniem rodziców, których wypadek zdawał się straumatyzować o wiele bardziej niż jego samego i przez długi czas obchodzili się z nim jak z jajkiem. Dla dwunastoletniego Nahyuna wyminięcie się ze śmiercią zbudowało jedynie solidne przekonanie, że jest niezniszczalny.
Jako ten najstarszy brat (zasłyszane w młodości uwagi o spoczywającej na nim odpowiedzialności mocno osadziły się w jego podświadomości, mimo, że rażącą przewagą czasową jaką miał nad siostrą i bratem były zaledwie minuty) zawsze dobrze czuł się w roli lidera, chętnie, ale nie do końca bezinteresownie, przyjmował na swoje barki ciężar socjalnych interakcji, od których uciekał o wiele bardziej nieśmiały od niego Nakyum. Oczywiście, żeby utrzymać w relacji harmonię i zasadę równej wymiany, musiał w końcu brata władować na minę; taką w postaci przesłuchania do wytwórni muzycznej, która chciała go zwerbować za ładną buzię, a do której nie było mu po drodze jak tylko poczytał o intensywności treningów. A skoro buzię, która była tutaj elementem kluczowym, dzielili ze sobą tą samą, to co za różnica, który ostatecznie się tam pojawił? A że rozkwitła z tego faktyczna kariera pełną gębą to tylko na plus.
Sam Nahyun już w okresie szkoły średniej zaczął torować sobie swoją własną ścieżkę w internecie, gdzie swoją niewyparzoną gębą udało mu się wzbudzić zainteresowanie dość sporego grona osób; chętnie wchodzi z nimi w interakcje i regularnie streamuje jak gra, rzadziej pojawia się, żeby tylko rekreacyjnie pogadać do mikrofonu. Nie traktuje tego jak pracy, ale dobrze się bawi, a to bez dwóch zdań liczy się dla niego najbardziej.
W odróżnieniu od rodzeństwa miał wyraźną tendencję do przeskakiwania etapu myślenia i przechodzenia od razu do działania, a konsekwencje takich działań zdawały się go niespecjalnie zrażać do popełniania tych samych błędów raz, drugi, trzeci… Jego ciekawość świata zawsze biła na głowę zamartwianie się tym co będzie, a z wiekiem adrenalina płynąca z łamania zasad i potencjalnego robienia sobie samemu pod górkę tylko bardziej zachęcała go do podążania za każdym impulsem, jaki tylko zawitał mu w głowie.
Impulsy te niosły za sobą różne zakończenia, niektóre zabawne, niektóre wzbudzające złość osób trzecich, inne jego własną frustrację – był tylko jeden przypadek, kiedy wystraszył nie tylko rodziców, ale też siebie, kiedy podczas jednego z regularnych wówczas wycieczek z kolegami nad rzekę popełnił głupi błąd. Nie pierwszy, zdecydowanie nie ostatni, pozornie nie różniący się niczym od miliona innych nieprzemyślanych decyzji z jego strony, ale tym razem owocujący serią zdarzeń, która nawet Nahyuna zdecydowanie przytłoczyła. Kto by pomyślał, że stara, przywiązana do drzewa lina może nie być zbyt dobrym transportem na drugi brzeg? Tamtego dnia z trojaczków prawie zostały tylko bliźniaki, a jego ciągnąca się na każdym kroku panika trwała ładne parę tygodni zanim… Co tu dużo mówić, doszedł do siebie i ruszył dalej. Z całego zdarzenia wyciągnął jedynie lęk przed wodą i nieco większą frustrację zachowaniem rodziców, których wypadek zdawał się straumatyzować o wiele bardziej niż jego samego i przez długi czas obchodzili się z nim jak z jajkiem. Dla dwunastoletniego Nahyuna wyminięcie się ze śmiercią zbudowało jedynie solidne przekonanie, że jest niezniszczalny.
Jako ten najstarszy brat (zasłyszane w młodości uwagi o spoczywającej na nim odpowiedzialności mocno osadziły się w jego podświadomości, mimo, że rażącą przewagą czasową jaką miał nad siostrą i bratem były zaledwie minuty) zawsze dobrze czuł się w roli lidera, chętnie, ale nie do końca bezinteresownie, przyjmował na swoje barki ciężar socjalnych interakcji, od których uciekał o wiele bardziej nieśmiały od niego Nakyum. Oczywiście, żeby utrzymać w relacji harmonię i zasadę równej wymiany, musiał w końcu brata władować na minę; taką w postaci przesłuchania do wytwórni muzycznej, która chciała go zwerbować za ładną buzię, a do której nie było mu po drodze jak tylko poczytał o intensywności treningów. A skoro buzię, która była tutaj elementem kluczowym, dzielili ze sobą tą samą, to co za różnica, który ostatecznie się tam pojawił? A że rozkwitła z tego faktyczna kariera pełną gębą to tylko na plus.
Sam Nahyun już w okresie szkoły średniej zaczął torować sobie swoją własną ścieżkę w internecie, gdzie swoją niewyparzoną gębą udało mu się wzbudzić zainteresowanie dość sporego grona osób; chętnie wchodzi z nimi w interakcje i regularnie streamuje jak gra, rzadziej pojawia się, żeby tylko rekreacyjnie pogadać do mikrofonu. Nie traktuje tego jak pracy, ale dobrze się bawi, a to bez dwóch zdań liczy się dla niego najbardziej.
