zdjęcieinformacjebiografia
Han Haena
Minatozaki Sana
⚱ mitologia nordycka ⚱ mitologia egipska ⚱ ogółem mitologia, historia, wierzenia itp. ⚱ mężczyźni w garniturach ⚱ wzdychanie do przystojnych aktorów (zwłaszcza takich jak Tom Hiddleston, Sebastian Stan czy Andrew Garfield) ⚱ romantyczni i ogółem dobrzy faceci, czasem nawet i nerdy ⚱ oglądanie filmów i seriali ⚱ długie spacery ⚱ jazda na rolkach ⚱ zakupy ⚱ kupowanie tzw. pierdółek, niedużych dekoracji itp. ⚱ kolekcjonowanie kul śnieżnych ⚱ kreatywne dekorowanie ⚱ muzyka ⚱ yerba mate ⚱ herbata jaśminowa ⚱ szarlotka ⚱ brzoskwinie ⚱ borówki ⚱ czekolada mleczna i biała ⚱ pierniki i ciastka korzenne ⚱ kuchnia hiszpańska i włoska ⚱ świece zapachowe Kringle Candle (Clearwater Creek), Yankee Candle (Cherry Blossom) ⚱ konwalie ⚱ kolor zielony, brązowy i biały ⚱ pióra wieczne ⚱ burze ⚱ ASMR ⚱
hałas ⚱ gwałtowne, ostre dźwięki ⚱ zbyt szybka, niewyraźna i cicha mowa ⚱ migreny ⚱ brak szacunku do drugiego człowieka ⚱ ghosting ⚱ tzw. bad boys ⚱ papierkologia ⚱ wzory geometryczne na ubraniach ⚱ zbyt wyzywające stylizacje ⚱ czapki (zwykle używa nauszników) ⚱ słuchawki douszne ⚱ rywalizacja ⚱ karaoke ⚱ czekolada gorzka ⚱ czekoladki z alkoholem, likierem i/lub wiśniami czy śliwkami ⚱ wiśnie, śliwki ⚱ bakalie ⚱ napoje gazowane ⚱ zbyt długie przebywanie na zimnie ⚱
Han Haena
Enna
03.05.1998 | Seul, SK
koreańskie
rzeźbiarka | teaching assistant
freelancerka | snu
Enna
03.05.1998 | Seul, SK
koreańskie
rzeźbiarka | teaching assistant
freelancerka | snu
biografia
Haena przyszła na świat jako najstarsza i jedyna córka państwa Han. Od najmłodszych lat była otoczona twórczą atmosferą – jej matka była malarką specjalizującą się w abstrakcji, a ojciec jazzowym saksofonistą, grającym w małych klubach na obrzeżach Seulu. Ich dom był przepełniony sztuką oraz muzyką, co nie ominęło również i samej Haeny. W wieku 5 lat zaczęła uczęszczać na zajęcia z baletu, podobnie jak później uczynił to jej młodszy brat, Seonmin. Zajęcia baletowe ujawniły jednak dotąd niedostrzeżoną wadę u Haeny w postaci niedosłuchu obustronnego. Ubytek nie był duży, lecz znacznie utrudniał jej naukę tanecznych sekwencji. Brak wyczucia rytmu, wynikający z problemów słuchowych, sprawił, że balet, zamiast przyjemnością, stawał się dla niej udręką. Rezygnacja wydawała się być dla niej najlepszym wyjściem, choć jako mała dziewczynka jeszcze tego nie rozumiała. W jej sercu pozostała jednak tęsknota za sztuką, która z czasem przekształciła się w pasję do czegoś zupełnie innego.
Ten etap życia powiązany jest egipską boginią Hathor, patronką sztuki, miłości czy piękna. Haena, jak Hathor, odnalazła swoje powołanie w tworzeniu i reprezentowaniu rzeczy pięknych, chociaż musiała porzucić jedną drogę, by odkryć kolejną.
Mając już kilkanaście lat na karku, Haena zaczęła fascynować się mitologią i historią, które dość szybko zawładnęły jej sercem. Zaczęło się od pierwszych zajęć szkolnych skupionych na powyższych aspektach, a uzupełniała je za pomocą naciągania rodziców na kupowanie jej różnych gazetek zawierających niedługie książki dotyczące mitologii lub historii czy nawet jakieś małe modele czy figurki postaci lub historycznych obiektów. W ten sposób jednym z pierwszych bogów, którym zaczęła się interesować, był nordycki bóg Thor. Władca piorunów, ze swoim młotem Mjolnirem, był dla niej symbolem siły i determinacji, z czego zdała sobie sprawę dopiero w dalszych latach swojego życia. Zawsze jednak podziwiała w nim wcześniej wymienione cechy. Zainspirowała się również całą jego personą, dzięki czemu nie tylko radziła sobie z przeciwnościami, które stawały na jej drodze, ale także zaczęła odgrywać swoją siłę nieco subtelnieszy sposób – poprzez sztukę. Już wtedy zaczęła tworzyć pierwsze prace z gliny, próbując odzwierciedlić wewnętrzne przekazy w swoich rzeźbach. Wykonywała, między innymi, miniatury bohaterów mitologicznych, zaczynając od nordyckich bogów i bogiń, których uważała za idealnych. Początki były dla niej trudne w owym fachu, co nie zmniejszyło jej determinacji. Pomogło jej również to, iż rodzice zdawali się wspierać jej pasję, przez co zapisali ją na dodatkowe zajęcia związane z rzeźbą czy pokrewnymi przedmiotami.
Jak dla większości dzieci, lata szkolne były dla Haeny okresem poszukiwań, a wręcz upewniania się w swoich racjach, skoro jej pasja do rzeźbiarstwa zdawała się kwitnąć z roku na rok. Jej rodzeństwo rozwijało się w różnych dziedzinach artystycznych – brat zajął się filmem, a Seonmin tańcem. Haena, płynnie przechodząc z mitologii nordyckiej do egipskiej, odkryła postać o imieniu Tot, czyli egipskiego boga mądrości i nauki. Co prawda nie we wszystkim była prymusem i niektóre przedmioty wymagały od niej większej pracy na lepszą ocenę, lecz dla niej nie był to żaden problem. Lubiła się uczyć oraz słuchać tego, co nauczyciele mieli jej do przekazywania na zajęciach. Szczególnie tyczyło się to historii czy też plastyki. W tych latach coraz bardziej zgłębiała historię starożytnych cywilizacji, a później także zaczęła myśleć o połączeniu tej pasji ze sztuką. Podczas lekcji historii mogła naprawdę zabłysnąć dzięki swojej wiedzy, a także dzięki głębokim analizom i pytaniom dotyczących jeszcze głębszych szczegółów starożytności, co zaintrygowało uczących ją nauczycieli. Ci wykorzystali jej potencjał w przeróżnych konkursach historycznych czy też plastycznych. To był moment, w którym rozpoczęła się jej ścieżka, która przedstawiała rzeźbę jako jej forma ekspresji. Pierwszą pracą, która jest (według niej) jednym z najważniejszych dla niej dzieł, jest właśnie rzeźba Tota, którą wykonała w tamtym okresie.
Okres dorastania jest dla wielu młodych artystów okresem, podczas którego zmagają się oni z poczuciem zagubienia, niepewności czy buntu. Nie inaczej było z Haeną, dla której był to dość burzliwy okres. W tym czasie zaczęła fascynować się postacią nordyckiego boga Lokiego, uosabiającego chaos, zmienność i iluzję. Był on postacią, która w mitologii często przełamywała porządek i wywoływała zmiany – nie zawsze przewidywalne, ale zawsze niezbędne. Haena, podobnie jak Loki, zaczęła poważnie kwestionować utarte schematy. Czuła presję artystycznego otoczenia i wyjątkowych talentów swojego rodzeństwa, co rodziło w niej chęć wyróżnienia się na swój własny sposób. Jednocześnie, gdzieś z tyłu głowy, zawsze prześladowała ją myśl twierdząca, że odznacza się na tle rodziny w ten gorszy sposób. Rzeźbiarstwo czymś tak popularnym i cool jak taniec czy filmy. Zdawała się nagle dostrzegać, jak wielkim ciężarem był dla rodziców jej niedosłuch, a co z tym idzie, jej spisana na straty kariera baletnicy. Niby wspierali jej pasję, ale wydawało jej się, że ich entuzjazm w stosunku do rzeźbiącej córki zdawał się gasnąć z dnia na dzień. W najtrudniejszym okresie, gdy czuła zawód nie tylko samą sobą, ale również i reakcjami rodziców, zeszła na nieco mroczniejszą ścieżkę, która idealnie oddawała również chociażby Lokiego z filmów Marvela. Może nie była to zmiana drastyczna, obfitująca w problemy z prawem czy wyżej postawionymi osobami, lecz Haena pokazała wtedy część siebie, którą zazwyczaj skrywała. Zwykle była uśmiechniętą, tryskającą życiem nastolatką, a pod wpływem wewnętrznych konfliktów jej iskierka nieco przygasła, ukazując nieco bardziej poważną stronę jej osobowości. To przełożyło się również na jej prace. W okresie liceum eksperymentowała z różnymi stylami artystycznymi i formami rzeźby, często wybierając bardziej kontrowersyjne tematy. Te zaś wywoływały mieszane reakcje – niektórym wydawały się chaotyczne i niezrozumiałe, innym – fascynujące, nowatorskie i dobrze przemyślane. Ten buntowniczy okres, pełen zarówno prób, jak i błędów, przypominał nieustanną zabawę z porządkiem i chaosem, podobną do wybryków Lokiego, który rozbijał stare zasady, by tworzyć nowe. To samo zrobiła Haena, która ostatecznie wróciła do swojej bardziej pozytywnej strony, choć cały okres buntu odcisnął na niej widoczne po dziś dzień piętno.
Ukończywszy liceum z całkiem dobrymi wynikami, w życiu Haeny przyszła pora na studia. Wybrała uniwersytet w Seulu, choć początkowo miała chęć poznać nieco inny kawałek świata niż kraj, w którym się wychowała. To był zaledwie jeden z wielu dylematów, które rozważała w tamtym okresie. Haena zmagała się również z wątpliwościami dotyczącymi własnej przyszłości – z jednej strony miała ogromny talent do rzeźby, z drugiej, czuła silne powołanie do zgłębiania historii. W swoich pracach rzeźbiarskich starała się łączyć oba zainteresowania, tworząc rzeźby inspirowane mitologią czy historią starożytnych cywilizacji. To jednak nie wystarczało Haenie, która poszukiwała wewnętrznego spokoju od narastającego od lat chaosu w jej umyśle. Tu właśnie pojawia się motyw Tawaret, opiekunki kobiet, która symbolizuje również ochronę oraz transformację i chroni przed złymi bytami. Choć była ona boginią ochrony i bezpieczeństwa, często przedstawiana jest jako postać, która posiada dziką naturę – jej wizerunek hipopotama przypominał, że w łagodności tkwi ukryta siła, a nawet zguba. Każdy przecież postrzega hipopotamy jako urocze zwierzęta, gdy w rzeczywistości są one naprawdę niebezpieczne. Takie było też wnętrze Haeny, które jednak udało jej się opanować na tyle, by uzyskać kolejny pewny krok w stronę przyszłości. Dla niej Tawaret stała się także symbolem jej finalnej, wewnętrznej przemiany podczas lat studiów. Po okresie buntu i chaosu, inspirowanego przez Lokiego, nadszedł czas na odnalezienie swojej właściwej drogi. Haena zaczęła kształtować swój własny, unikalny styl – wyrafinowany, ale pełen siły. I ostatecznie to rzeźba została główną dziedziną jej działalności, a jej prace po kilku latach zaczęły przyciągać uwagę zarówno krytyków sztuki, jak i historyków.
Gdy ukończyła studia, dylemat powrócił, a Haena ponownie znalazła się na rozdrożu. Jej problem nie był już tak druzgocący jak tuż po studiach. Była teraz przecież utalentowaną i wykształconą rzeźbiarką, jednakże wciąż odczuwała silną potrzebę zgłębiania historii i mitologii, która nie dawała jej spokoju. Dzięki sztuce mogła jedynie przedstawiać swojej własne interpretacje czy domysły, ale jej ciekawość oraz zainteresowanie powyższymi tematami nie mogły zostać w ten sposób zaspokojone. Tutaj można dostrzec symbolikę greckiej bogini Ateny – bogini mądrości, wojny i strategii. Atena reprezentowała dylemat Haeny: czy podążać za sercem artysty, czy może poświęcić się bardziej nauce historii i zgłębianiu wciąż niedostępnej dla niej wiedzy. Miała nadzieję, że bogini pozwoli znaleźć jej tym samym idealną strategię, która pozwoli jej łączyć te dwie dziedziny. Choć był to dla niej kawał roboty, zaczęła pomagać przy organizacji wystaw rzeźb inspirowanych mitologią oraz historią, które były jednocześnie komentarzem na temat różnych okresów historycznych. Sama zaoferowała stworzenie prac na takie przedsięwzięcie, choć był to kosztowny i czasochłonny proces. Jej twórczość zdobyła uznanie, głównie w Korei, choć turyści i niektóre jednostki zagraniczne również zwróciły uwagę nie tylko na jej pracę, ale również i na same wystawy.
Ostatni (póki co) rozdział zbliża Haenę do Frigg, żony Odyna. Choć wciąż jest w niej sporo niepewności i wątpliwości, Haena powoli kieruje się w stronę spokoju i równowagi w życiu, godząc dwie uwielbiane przez nią dziedziny: rzeźbę i historię. Zaproponowano jej również posadę tzw. teaching assistant na Seoul National University, gdzie wspiera swojego dawnego wykładowcę od rzeźbiarstwa. Przyjęła propozycję, choć miała świadomość, iż tym samym nieco ucierpi ta bardziej historyczna strona jej zainteresowań. I tak stara się ją realizować, pomagając zwłaszcza studentom, którzy podzielają jej pasję zarówno do sztuki, jak i historii. Poza tym dalej tworzy - trochę na zamówienie, choć raczej skupia się na specyficznych ofertach, przykładowo właśnie na wystawach skupionych na mitologii czy historii. Ma od tego swoją własną pracownię, którą nabyła niedawno razem ze swoimi pierwszymi czterema ścianami.
