zdjęcieinformacjebiografia
han seonmin
lee jeno
jazz, eksperymentowanie, wolny czas spędzony na tiktoku, herbata, ciche poranki, rodzinne spotkania, podróżowanie, pilates, joga, wygodne obuwie, odważne fryzury, muzyka, kolor niebieski, ciepłe swetry, minimalistyczne wnętrza, zapach świeżo skoszonej trawy, ramen, letnie wieczory, truskawki, miękkie poduszki, czytanie mang, wycieczki rowerowe, lody o smaku waniliowym, świece zapachowe.
hałas w zatłoczonych miejscach, zbyt słodkie jedzenie, chaos na parkiecie podczas prób, plastikowe opakowania, mokre skarpetki, spóźnienia, przesadzone komplementy, niesłuchanie jego pomysłów, rozładowany telefon, zbyt sztywne zasady w pracy, sztuczne uśmiechy, nieszczerość w relacjach, słaba akustyka, wymuszona zmiana choreografii, aby była bardziej komercyjna.
han seonmin
minnie
06.03.2000 | Seoul
koreańskie
choreograf
fun entertainment
minnie
06.03.2000 | Seoul
koreańskie
choreograf
fun entertainment
biografia
Szóstego marca na świat przyszedł Seonmin jako trzecie dziecko państwa Han. Dom od zawsze należał do tych artystycznych; matka była malarką specjalizującą się w abstrakcjonizmie, a ojciec muzykiem jazzowym znanym z gry na saksofonie w małych klubach na obrzeżach miasta. W rodzinie Han dzieci od najmłodszych lat miały styczność ze sztuką – najstarsza siostra Seonmina zajęła się rzeźbą, a brat ukończył studia filmowe. Seonmin natomiast fascynował się dźwiękami i rytmem. Rodzice często zabierali go na wystawy sztuki i koncerty jazzowe ojca, co dodatkowo kształtowało jego wrażliwość artystyczną. eonmin czuł presję, aby znaleźć własną drogę w tym twórczym otoczeniu. Choć był zafascynowany muzyką i sztuką, to taniec stał się jego prawdziwą pasją, czymś, co od samego początku pozwalało mu wyrażać siebie w wyjątkowy sposób.
Jako dziecko Seonmin był pełen energii. Uwielbiał poruszać się w rytm muzyki, którą ojciec często grał w domu. W wieku 5 lat rodzice zapisali go na zajęcia z baletu. Chociaż na początku wydawało się, że balet to tylko forma zabawy, szybko zauważono jego naturalny talent do ruchu i precyzji. Już na pierwszych zajęciach wyróżnił się i choć inne dzieci często szybko się męczyły, Seonmin zawsze chciał więcej. Nauczyciele byli zachwyceni jego determinacją i elegancją, mimo młodego wieku. Z czasem zaczął występować w małych pokazach tanecznych, a jego rodzice z dumą obserwowali, jak rozwija swoje umiejętności.
Jednak to, co zmieniło wszystko, przyszło, gdy Seonmin miał dwanaście lat. Podczas jednej z lekcji baletu, w studio obok odbywały się warsztaty z hip-hopu. Głośna muzyka i swoboda, z jaką tancerze poruszali się w rytmie, przyciągnęły uwagę Seonmina. Po lekcji postanowił podejrzeć zajęcia. Widok energii i ekspresji uczestników zrobił na nim takie wrażenie, że tego samego wieczoru poprosił rodziców o zgodę na dodatkowe zajęcia. Matka i ojciec początkowo byli sceptyczni – balet wydawał się bardziej prestiżowy, ale widząc błysk w oczach syna, postanowili go wspierać. Wkrótce zanurzył się w nowoczesnych stylach tańca, takich jak hip-hop, popping, locking i taniec współczesny. Te nowe formy ruchu dały mu wolność, jakiej wcześniej nie znał. Jego ciało, wyćwiczone w klasycznym balecie, teraz z łatwością przyswajało skomplikowane układy hip-hopowe, a techniczna precyzja nadawała jego tańcowi unikalny charakter.
W szkole średniej Seonmin zaczął intensywnie trenować różne style tańca a także zajął się rozwijaniem własnej twórczości - wspólnie z grupą z zespołu tanecznego zaczął tworzyć własne choreografie. Brał udział w warsztatach prowadzonych przez uznanych choreografów. W tym czasie zaczął także rywalizować w zawodach tanecznych z przyjaciółmi, zdobywając uznanie w lokalnym środowisku. W wieku 16 lat dołączył do jednej z najlepszych grup tanecznych w Seulu, z którą występował na wielu festiwalach i imprezach. Jego wybitne osiągnięcia w konkursach tanecznych szybko przyciągnęły uwagę środowiska. Zdobywał lokalne nagrody, a jego występy zaczęły pojawiać się w internecie.
W szkole był pilnym uczniem. Jego rodzice, zwłaszcza matka, kładli duży nacisk na edukację, co często rodziło konflikty. Seonmin starał się godzić treningi taneczne z nauką, ale coraz częściej czuł, że jego prawdziwym powołaniem jest taniec. Kiedy osiągnął pełnoletność, stanął przed wyborem – podążać ścieżką akademicką, którą preferowali jego rodzice, czy skupić się na tańcu. Ostatecznie wybrał to drugie.
W wieku 18 lat Seonmin postanowił w pełni zaangażować się - zaczął publikować swoje choreografie na platformach takich jak YouTube i TikTok, co szybko przyniosło mu popularność. Jego układy były dynamiczne, pełne energii, a jednocześnie precyzyjne, co wyróżniało go na tle innych młodych tancerzy. Jeden z jego filmów, w którym stworzył układ do popularnej piosenki k-popowej, stał się viralowy, zdobywając setki tysięcy wyświetleń. Otworzyło to przed nim drzwi do profesjonalnej kariery.
Jego talent nie pozostał niezauważony. Wkrótce Seonmin został zaproszony do współpracy przy projektach tanecznych dla mniejszych wytwórni. Współpracując z początkującymi artystami, zyskał cenne doświadczenie i coraz więcej propozycji. Jego styl, łączący hip-hop z elementami tańca współczesnego, zaczynał się wyróżniać. Punktem przełomowym w jego karierze była propozycja stworzenia choreografii dla debiutującej grupy w mniejszej wytwórni. Mimo młodego wieku, zademonstrował swoje wyjątkowe umiejętności techniczne i kreatywne podejście do tańca, co przyciągnęło uwagę większych wytwórni, takich jak Fun Entertainment.
Gdy Fun, jedna z najprężniej rozwijających się wytwórni muzycznych w Korei, zaproponowało mu kontrakt jako choreografowi, było to spełnienie jego marzeń. W swoim debiutanckim projekcie w wytwórni stworzył choreografię do teledysku nowej żeńskiej grupy idolowej. Wprowadził na scenę zupełnie nową dynamikę, łącząc hip-hop z elementami tańca współczesnego.
W swojej karierze zawsze stawia na opowiadanie historii przez ruch. Dla niego taniec to coś więcej niż sekwencje kroków – to forma wyrażania emocji, które nie mogą być przekazane słowami. Każdy układ choreograficzny jest dla niego osobistą opowieścią, w której każdy ruch ma znaczenie.
Jako dziecko Seonmin był pełen energii. Uwielbiał poruszać się w rytm muzyki, którą ojciec często grał w domu. W wieku 5 lat rodzice zapisali go na zajęcia z baletu. Chociaż na początku wydawało się, że balet to tylko forma zabawy, szybko zauważono jego naturalny talent do ruchu i precyzji. Już na pierwszych zajęciach wyróżnił się i choć inne dzieci często szybko się męczyły, Seonmin zawsze chciał więcej. Nauczyciele byli zachwyceni jego determinacją i elegancją, mimo młodego wieku. Z czasem zaczął występować w małych pokazach tanecznych, a jego rodzice z dumą obserwowali, jak rozwija swoje umiejętności.
Jednak to, co zmieniło wszystko, przyszło, gdy Seonmin miał dwanaście lat. Podczas jednej z lekcji baletu, w studio obok odbywały się warsztaty z hip-hopu. Głośna muzyka i swoboda, z jaką tancerze poruszali się w rytmie, przyciągnęły uwagę Seonmina. Po lekcji postanowił podejrzeć zajęcia. Widok energii i ekspresji uczestników zrobił na nim takie wrażenie, że tego samego wieczoru poprosił rodziców o zgodę na dodatkowe zajęcia. Matka i ojciec początkowo byli sceptyczni – balet wydawał się bardziej prestiżowy, ale widząc błysk w oczach syna, postanowili go wspierać. Wkrótce zanurzył się w nowoczesnych stylach tańca, takich jak hip-hop, popping, locking i taniec współczesny. Te nowe formy ruchu dały mu wolność, jakiej wcześniej nie znał. Jego ciało, wyćwiczone w klasycznym balecie, teraz z łatwością przyswajało skomplikowane układy hip-hopowe, a techniczna precyzja nadawała jego tańcowi unikalny charakter.
W szkole średniej Seonmin zaczął intensywnie trenować różne style tańca a także zajął się rozwijaniem własnej twórczości - wspólnie z grupą z zespołu tanecznego zaczął tworzyć własne choreografie. Brał udział w warsztatach prowadzonych przez uznanych choreografów. W tym czasie zaczął także rywalizować w zawodach tanecznych z przyjaciółmi, zdobywając uznanie w lokalnym środowisku. W wieku 16 lat dołączył do jednej z najlepszych grup tanecznych w Seulu, z którą występował na wielu festiwalach i imprezach. Jego wybitne osiągnięcia w konkursach tanecznych szybko przyciągnęły uwagę środowiska. Zdobywał lokalne nagrody, a jego występy zaczęły pojawiać się w internecie.
W szkole był pilnym uczniem. Jego rodzice, zwłaszcza matka, kładli duży nacisk na edukację, co często rodziło konflikty. Seonmin starał się godzić treningi taneczne z nauką, ale coraz częściej czuł, że jego prawdziwym powołaniem jest taniec. Kiedy osiągnął pełnoletność, stanął przed wyborem – podążać ścieżką akademicką, którą preferowali jego rodzice, czy skupić się na tańcu. Ostatecznie wybrał to drugie.
W wieku 18 lat Seonmin postanowił w pełni zaangażować się - zaczął publikować swoje choreografie na platformach takich jak YouTube i TikTok, co szybko przyniosło mu popularność. Jego układy były dynamiczne, pełne energii, a jednocześnie precyzyjne, co wyróżniało go na tle innych młodych tancerzy. Jeden z jego filmów, w którym stworzył układ do popularnej piosenki k-popowej, stał się viralowy, zdobywając setki tysięcy wyświetleń. Otworzyło to przed nim drzwi do profesjonalnej kariery.
Jego talent nie pozostał niezauważony. Wkrótce Seonmin został zaproszony do współpracy przy projektach tanecznych dla mniejszych wytwórni. Współpracując z początkującymi artystami, zyskał cenne doświadczenie i coraz więcej propozycji. Jego styl, łączący hip-hop z elementami tańca współczesnego, zaczynał się wyróżniać. Punktem przełomowym w jego karierze była propozycja stworzenia choreografii dla debiutującej grupy w mniejszej wytwórni. Mimo młodego wieku, zademonstrował swoje wyjątkowe umiejętności techniczne i kreatywne podejście do tańca, co przyciągnęło uwagę większych wytwórni, takich jak Fun Entertainment.
Gdy Fun, jedna z najprężniej rozwijających się wytwórni muzycznych w Korei, zaproponowało mu kontrakt jako choreografowi, było to spełnienie jego marzeń. W swoim debiutanckim projekcie w wytwórni stworzył choreografię do teledysku nowej żeńskiej grupy idolowej. Wprowadził na scenę zupełnie nową dynamikę, łącząc hip-hop z elementami tańca współczesnego.
W swojej karierze zawsze stawia na opowiadanie historii przez ruch. Dla niego taniec to coś więcej niż sekwencje kroków – to forma wyrażania emocji, które nie mogą być przekazane słowami. Każdy układ choreograficzny jest dla niego osobistą opowieścią, w której każdy ruch ma znaczenie.
